Modlitwa za pomocą języka migowego - niecodzienne doświadczenie podczas święcenia pokarmów w Żorach WIDEO ZDJĘCIA

W żorskiej parafii śś. Filipa i Jakuba święcenie pokarmów ma wyjątkowy charakter. Posługę tę pełni diakon Paweł Kasprzak, słowem modlitwy i za pomocą języka migowego. Na plac przed kościołem przychodzą całe rodziny. Jest dużo dzieci z pięknie udekorowanymi koszyczkami, do których mama czy tato włożyli wielkanocne potrawy.

- Jezus umarł i zmartwychwstał dla nas; dla naszego zbawienia. Abyśmy uczestniczyli w wielkiej radości. Wyrazem tej radości będzie nasze spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem w ofierze Mszy św., łamaniu chleba eucharystycznego – mówił diakon.

Następnie poświęcił przeniesione koszyczki z potrawami. W Niedzielę Wielkanocną rano, potrawy te znajdą się na naszych stołach podczas uroczystego śniadania.

Długa tradycja święcenia pokarmów

Święcenie pokarmów to bardzo polska tradycja i niezwykle popularna wśród wiernych. Praktykowana jest również w południowej Austrii, Bawarii i Słowenii. Jak uczy Kościół, błogosławieństwo pokarmów na stół wielkanocny może sprawować kapłan lub diakon oraz ustanowiony lektor będący alumnem seminarium duchownego.

„Naobchodziwszy po kościołach obrzędowe groby w piątek i sobotę, gotowano się do uroczystej procesji niedzielnej, do święcenia bab i kołaczów, szołdr i jaj, aby spożywszy razem jajko powetować na mięsie uprzykrzony post. Pstre pisanki z tłuczeniem jaj o wygraną bawiły dzieci, barenek pieczony młodzież wiejska i miejska śpiewając pieśni wielkanocne obchodziła domy po dyngusie zbierając datki” - pisał Aleksander Brückner w „Encyklopedii staropolskiej” (t.1-2, 1937–1939; reprint: 1990).

Do zestawu potraw, które wchodzą do święconki należą: jaja, jako symbol nowego życia) w postaci kolorowych pisanek, kraszanek; baranek, symbolizujący zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa; sól kuchenna, mająca chronić przxed zepsuciem; chleb, wędliny, chrzan, miód, pieprz, no i świąteczne ciasta.