Żory legły w gruzach na wiele lat

Jak II Wojna Światowa spustoszyła nasze miasto? Wspomnienia bolą tak, jak oglądanie zniszczonych Żor na zdjęciach. Dzięki archiwalnym fotografiom, możemy odtworzyć realia tamtych zdarzeń. Zniszczenia sięgały średnio 65 procent we wszystkich budynkach!
- W 1945 roku, po zatrzymaniu się frontu na linii rzeki Rudy, miasto Żory pozostawało przez prawie dwa miesiące pod działaniem artylerii i czołgów. Po ostrzałem znajdowały się budynki na pasie przebiegającym wzdłuż wschodniej strony toru kolejowego, budynki leżące wzdłuż ulicy Dworcowej i centralna część Śródmieścia, najcenniejsza pod względem zabytkowym - mówi nam Jan Delowicz z żorskiego muzeum.
24 marca 1945 roku po kilkugodzinnym bombardowaniu Rynek był jednym wielkim gruzowiskiem. Zginęło wielu żorzan, których liczbę do dziś nie udało się precyzyjnie ustalić. - Wojna zniszczyła budynki mieszkalne i gospodarcze ogólnie średnio w 55-65 procentach. Najbardziej uszkodzone były zabudowania cegielni miejskiej, fabryki rowerów, fabryki "Minerwa" - wylicza Jan Delowicz.
Większe spustoszenie wojna poczyniła w budynkach użyteczności publicznej. Tutaj zniszczenia sięgały nawet 75 procent! Całkowicie w gruzach legły m.in.: Ratusz, koszary, szkoła powszechna, budynek straży pożarnej, czy teatru. Kościół farny w Śródmieściu też był w opłakanym stanie. Stracił dach i miał zawalone sklepienia. Ogromne zniszczenia były także w budynku gimnazjum i szpitalu miejskim. Z kolei z ziemią zostały zrównane również dwa mosty betonowe na drodze do Palowic i w kierunku na Pszczynę.
Jak wyglądała odbudowa miasta? Po wojnie jeszcze przez trzy lata wywożono gruz z ulic i budynków, który zalegał w mieście. Dopiero w 1959 roku w czynie społecznym żorzanie odgruzowali ruiny Ratusza. Jego budowę rozpoczęto jednak sześć lat później. Z kolei w 1960 r. na Rynku posadzono zieleń.
Ludzie chętniej spacerowali po lesie Dębina niż po Rynku. Nie było tu też procesji Święta Ogniowego. Tę tradycję przywrócił w 1957 r. proboszcz Adam Bieżanowski. Prawdziwy rozwój Żor nastąpił na przełomie lat 70. XX wieku.