Bartosz Cieślar nowym proboszczem w Żorach

Bartosz Cieślar nowym proboszczem w Żorach

1) Z czym kojarzą się księdzu Żory? Podobno był ksiądz już w Żorach wikariuszem w parafii ewangelicko-augsburskiej?
Po ukończeniu studiów teologicznych zostałem skierowany do służby w Parafii w Żorach i Warszowicach, gdzie pracowałem przez trzy lata. Było to pierwsze miejsce mojej służby. Wiele zadań podejmowałem się po raz pierwszy, co nie pozostaje bez znaczenia. Wszystkie te działania wiążą się z ludźmi i to właśnie ludzie najbardziej zapadają w pamięć. Dlatego, gdy myślę o Żorach, przychodzą na myśl sytuacje, okoliczności, wspólne działania, wspólne trudności, które razem z parafianami przeżywaliśmy.

2) Jak wspomina ksiądz żorskich parafian?
Wspominam przez pryzmat ich doświadczeń, w których miałem przywilej uczestniczyć. Zarówno tych pozytywnych, wiążących się z różnymi uroczystościami, jubileuszami, jak i w tych trudnych, związanych z odchodzeniem bliskich osób, rodzinnych kryzysów. Dlatego kiedy myślę o poszczególnych rodzinach czy osobach, przywołuję ich życiowe doświadczenia. Jak poradzili sobie z przykrościami, które miały miejsce w ich życiu, jak potoczyły się ich losy związane z ważnymi decyzjami i wiele innych.

3) 30 sierpnia tego roku objął ksiądz parafię w Żorach. Jakie cele stawia sobie jako nowy proboszcz?
Chcę stawiać sobie te same cele, które stawia Parafii, czy też wszystkim duszpasterzom Pismo Święte. Pan Jezus, czy chociażby apostoł Paweł lub Piotr, pozostawili nam wiele wskazówek do pracy duszpasterskiej. Jest co robić na wiele lat:) Odchodzenie od tych wytycznych, tłumacząc się zmieniającymi się czasami, musi prowadzić w końcu do wielkich rozczarowań. Duszpasterskich i parafialnych. Gdybym miał powiedzieć w skrócie, powiedziałbym, że chcę towarzyszyć. Na tyle, na ile będzie mi dane, chcę być. Modlę się o sposobność do zaświadczenia, że Pan Bóg jest żywym i obecnym Bogiem, wrażliwym i kochającym, któremu naprawdę warto powierzać ster swego życia.

Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco z informacjami!

4) Sporym wyzwaniem są niewątpliwie porównania do poprzedniego proboszcza Tadeusza Makuli, który czuwał nad żorską parafią jako proboszcz od 1976 roku.
Rzeczywiście poprzedni proboszcz miał wielki przywilej wspomnianego wcześniej towarzyszenia dwóm lub trzem pokoleniom. To musi pozostawić wyraźny ślad w parafii i w życiu wiernych. I ten ślad z pewnością pozostanie, zwłaszcza w życiu tych osób, które wiele zawdzięczają ks. Makuli. Porównania jednak nie traktuję jako wyzwanie. Każdy przecież ma swój obraz czy styl duszpasterski. Za największe wyzwanie uważam pozostać wiernym Bożemu Słowu, pomimo codziennych problemów i zmieniającego się świata.

5) Przed Żorami posługiwał ksiądz w parafii w Wołczynie. Powiedział ksiądz: "2,5 roku minęło jak krótka chwila, wypełniona dowodami Bożej mocy i wierności. Obym nie zapomniał tego uczucia "suchej stopy" pośrodku Morza Czerwonego, kiedy rzeczy niemożliwe lub zbyt trudne uginają się i upadają przed Panem i Bogiem. Tak miłe i bliskie Panu okazało się to niepozorne miejsce. A skoro ten sam Bóg jest wszędzie, można śmiało iść dalej, nie bojąc się "strachu nocnego ani strzały lecącej za dnia", wyczekując Jego dobroci i łaski". Jak wyglądała wcześniejsza księdza posługa?
Parafia w Wołczynie z trzema filiałami jest małą Parafią, posiadającą ludzi o wielkich sercach, potrafiących szczerze doceniać najprostsze oznaki troski. Dzięki Bożej wierności, udało się nam wspólnymi siłami rozwiązać problemy uchodzące od "zawsze" za niemożliwe. Kiedy np. stanęliśmy przed wizją katastrofy budowlanej jednego z zabytkowych kościołów, nie mając żadnych środków, już po roku odprawialiśmy nabożeństwo dziękczynne za przeprowadzony remont generalny kościoła. O innych małych i wielkich cudach można by mówić bardzo długo. Odpowiednia dawka pokory i zaufanie Wszechmocnemu potrafi zdziałać niezwykle dużo. Służba w tej Parafii udowodniła to wielokrotnie.

6) Niedawno urodził się księdzu synek. To wielka radość, ale i obowiązek, nieprzespane noce.
Dokładnie tak. Radość, obowiązek i nieprzespane noce. Chociaż z tym ostatnim, muszę przyznać, nie jest tak źle. Zarówno nasza pierwsza, dwuletnia już córka, jak i synek, śpią całkiem dobrze. Ja natomiast nie potrafię pojąć jak można być tak zakochanym we własnych dzieciach, nie mogąc się po prostu przyzwyczaić do ich obecności. To trudne kiedy stawia się wymagania czy chce się być konsekwentnym. Trudne, ale nie niemożliwe.
Mamy nadzieję, że uda nam się z żoną zagwarantować naszym dzieciom stabilny i ciepły dom, chociaż oczywiście jesteśmy tylko ludźmi i cały czas popełniamy różne błędy. Nieocenioną pomocą znowu okazują się być biblijne wskazówki.

7) Co chciałby ksiądz powiedzieć swoim parafianom w Żorach?
Chcę prosić o modlitwę, aby Pan Bóg dał nam mądrość, jak wspólnie brać odpowiedzialność za Parafię i mądrze realizować Boże oczekiwania. Jakich wyzwań nie należy się bać a które omijać szerokim łukiem. Proszę swoich parafian w Żorach i Warszowicach o cierpliwość. Pan Bóg działa, lecz zawsze w swoim, najlepszym czasie. Na koniec proszę, abyśmy byli razem. Chociaż możemy się różnić pod względem przekonań czy opinii, Bóg postawił nas na takim a nie innym miejscu, dla konkretnego celu i przyczyny. Wspólne odkrywanie tych celów sprawia wiele radości, kształtuje nas i ubogaca.